دل نوشته های زمینی
زمین، نعمت خداست. امانتی است که در اختیار اشرف مخلوقات نهاده شده، بنابراین باید آن را «سبز» نگه داشت. «اَللّهُ الّذی جَعَلَ لَکُمُ الاَرضَ قراراً؛ خداوند همان است که زمین را آسایشگاه شما قرار داد» اما این مامن آرام با دستان انسانها روز به روز آلودهتر و بیمارتر از قبل، بهسختی نفس میکشد. ما قاتل زمین هستیم، با اقدامات مخرب و ناشیانهمان، با بیتوجهی به هشدارهای دوستداران و حامیان محیط زیست، با بستن چشمانمان بر واقعیتها و کوبیدن پتک مالاندوزی و طمع ساختمانسازی و قطع درختان که ریه های زمین هستند.
زمین، امانتی است که باید آن را به دست نسلهای بعد بسپاریم. اگر امانتداران خوبی نباشیم، آیندگان از ما بهعنوان انسانهای «بیمسوولیت»،بیفرهنگ» یاد میکنند. حال این سوال ها مطرح که باید برای نجات زمین به آن ها پاسخ بدهیم
وظیفه ما به عنوان اشرف مخلوقات بر روی زمین چیست
هرکدام از ما چه وظیفه ای داریم
برای نجات زمین باید از کجا شروع کنیم
چه دستگاه هایی باید مسؤلیت حفاظت از زمین را برعهده بگیرند
و....
زمین تنهاست هرکسی به هر اندازه که می تواند کمک کند تا زمین پیر وفرتوت نشود «انشاالله»
